lunes, mayo 22

En Celorio, coelu, coelorum...

Al loro lo que acabo de topar por la red sobre una leyenda sobre Porrúa. Esperemos que nuestro porruanu de confianza nos confirme esta revelación:
Dice el dicho que "En Celorio, coelu, coelorum, pero en Porrua, porruorum", Celorio y Porrua, como buenos pueblos vecinos de Llanes han tenido una antigua enemistad, Porrúa dependió eclesiasticamente durante mucho tiempo de Celorio. Para al fin festejar su independencia como parroquia, se celebró una solemnisima función religiosa en la nueva iglesia de Porrúa, oficiando un sacerdote forastero y de nombradía. Cuando en el pasaje normal de la misa, el cura cantó lo de "coelo y coleorum" (pronunciado por supuesto, "celo, celorum") el alcalde de Porrúa creyendo que tales palabras se referían a Celorio, interrumpió el canto y dijo: "En celoriu, celo celorum, pero en Porrúa, porruorum". y el cura, si quiso terminar la misa tuvo que cantar lo de "Porrúa porruorum".
¿Por qué no me extraña nada que sea verdad? xD Bueno, pa que veais que nun ye cosa mía, cuéntalo Alfonso Illas AQUI.

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Eso diz la enciclopedia asturiana, yo no conozo a ningunu que estuviera en esa misa pa confirmalo, pero que quies que te diga,...no me extrañaría nada XDD

Unknown dijo...

La anecdota es veridica, y acojonante, la encontre en el Diccionario Geografico de Luciano Castañon

saludos

Anónimo dijo...

Excellent, love it! » »